De reis & Dag 0, 17 en 18 september: Harro Arremaa
Door: BREB
Blijf op de hoogte en volg Bojan
11 Oktober 2015 | China, Peking
De dag is daar, ik vertrek naar Beijing, China. Achteraf was het een wijze keuze om deze route met Emirates af te leggen. Allereerst die vrachtwagen onder de Daewoo Matiz’jes, de Airbus A380. Wat een kast is dat zeg. Stiller dan een Mossad-agent op missie. Gelukkig zit er dan wel zo’n snotterende (verkouden) chick naast je die samen met haar vriend iets te vaak naar de IQ-test heeft gekeken en daarom denkt: hé, dat kan ik ook. Veel mislukte kruiswoordpuzzels van hun kant en een aantal films mijnerzijds later landt het toestel iets na middernacht in Dubai. Dag 1 van de reis zit er eigenlijk alweer op.
Na een transfer waarbij ik zelfs op kosten van Emirates een maaltijd mocht halen (want ja, 4 uur is wel erg lang wachten) is de volgende A380 vlucht wat kariger. Een iets oudere versie, waarbij zelfs de on board WiFi niet naar behoren functioneert (hallo luxeproblemen) en een heleboel, vooral oudere, Chinezen draagt bij aan deze ervaring. Raadsel: welke 2 dingen hebben Westerlingen wel en Chinezen niet?
15.30 lokale tijd zet ik mijn eerste stappen op Chinese bodem. Het hotel ligt op slechts 2 kilometer van de luchthaven en dat heb ik geweten ook, wat een herrie! Toch duurt het tot 17.00 voordat ik het hotel binnenkom. Blijkbaar is er een verschil tussen een ‘taxi’ en een ‘service car.’ Dat verschil is ongeveer 20 euro. Als echte Nederlander heb ik de shuttlebus genomen, tatta’s be like gratis, ik moet hebben!
Met de taxi terug naar het vliegveld vanwaar ik de sneltrein naar het centrum zou pakken. Als iemand nog nadenkt over zelfdoding zou ik het verkeer in Beijing willen adviseren. ‘Er gaan 5 banen met tegenliggers linksaf, kunt u proberen tussen baan 2 en 3 door te snijden en zelf linksaf (tegengesteld) te slaan?’ Het antwoord in het Beijingse theorie-examen is een volmondig JA.
De rest van het ritje naar het restaurant waar de eerste ontmoeting met de medereizigers plaats zou vinden verliep voorspoedig en de ontmoeting zelf was ook erg leuk. Eindelijk de gezichten achter deze interessante onderneming mogen zien. Heel wat Nederlanders welke voor het gros ook nog in 1 groep zijn geplaatst. Toch veel mensen met een logistieke achtergrond of interesse (voor mij beide hokjes aankruisen a.u.b.) Het visum voor Noord-Korea (vanaf nu ook DPRK genoemd) lag klaar en een heerlijke Koreaans geïnspireerde maaltijd wachtte op ons.
Kimchi, ik weet nog steeds niet helemaal zeker wat het is. Wat ik wel weet is dat het volgens mij zelfs een antwoord kan zijn op de vraag 'wil je met me trouwen?' Koreanen kunnen kiezen uit JA, NEE, of Kimchi. Overal krijg je het te eten. Ik vermoed dat het spitskool met een inspirerende dressing is. Prima te kanen, maar ik hoef ook niet een week lang alleen maar patat te eten..
Eenmaal terug in het hotel begon de herrie van de aanvliegroute. Gelukkig was ik zo moe dat er zelfs een Triple 7 IN mijn hotelkamer had kunnen landen zonder dat ik het door had gehad. Morgen vroeg weer op, dan begint het echte werk.
Oh, het antwoord op het raadsel?
Manieren en armhaar.
Tot snel!
Na een transfer waarbij ik zelfs op kosten van Emirates een maaltijd mocht halen (want ja, 4 uur is wel erg lang wachten) is de volgende A380 vlucht wat kariger. Een iets oudere versie, waarbij zelfs de on board WiFi niet naar behoren functioneert (hallo luxeproblemen) en een heleboel, vooral oudere, Chinezen draagt bij aan deze ervaring. Raadsel: welke 2 dingen hebben Westerlingen wel en Chinezen niet?
15.30 lokale tijd zet ik mijn eerste stappen op Chinese bodem. Het hotel ligt op slechts 2 kilometer van de luchthaven en dat heb ik geweten ook, wat een herrie! Toch duurt het tot 17.00 voordat ik het hotel binnenkom. Blijkbaar is er een verschil tussen een ‘taxi’ en een ‘service car.’ Dat verschil is ongeveer 20 euro. Als echte Nederlander heb ik de shuttlebus genomen, tatta’s be like gratis, ik moet hebben!
Met de taxi terug naar het vliegveld vanwaar ik de sneltrein naar het centrum zou pakken. Als iemand nog nadenkt over zelfdoding zou ik het verkeer in Beijing willen adviseren. ‘Er gaan 5 banen met tegenliggers linksaf, kunt u proberen tussen baan 2 en 3 door te snijden en zelf linksaf (tegengesteld) te slaan?’ Het antwoord in het Beijingse theorie-examen is een volmondig JA.
De rest van het ritje naar het restaurant waar de eerste ontmoeting met de medereizigers plaats zou vinden verliep voorspoedig en de ontmoeting zelf was ook erg leuk. Eindelijk de gezichten achter deze interessante onderneming mogen zien. Heel wat Nederlanders welke voor het gros ook nog in 1 groep zijn geplaatst. Toch veel mensen met een logistieke achtergrond of interesse (voor mij beide hokjes aankruisen a.u.b.) Het visum voor Noord-Korea (vanaf nu ook DPRK genoemd) lag klaar en een heerlijke Koreaans geïnspireerde maaltijd wachtte op ons.
Kimchi, ik weet nog steeds niet helemaal zeker wat het is. Wat ik wel weet is dat het volgens mij zelfs een antwoord kan zijn op de vraag 'wil je met me trouwen?' Koreanen kunnen kiezen uit JA, NEE, of Kimchi. Overal krijg je het te eten. Ik vermoed dat het spitskool met een inspirerende dressing is. Prima te kanen, maar ik hoef ook niet een week lang alleen maar patat te eten..
Eenmaal terug in het hotel begon de herrie van de aanvliegroute. Gelukkig was ik zo moe dat er zelfs een Triple 7 IN mijn hotelkamer had kunnen landen zonder dat ik het door had gehad. Morgen vroeg weer op, dan begint het echte werk.
Oh, het antwoord op het raadsel?
Manieren en armhaar.
Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
