Busje komt zo.... En sinterklaas ook

Zo.

Dat was dat. Even wat foto's op het werk gemaakt deze week. De kinderen waren zich opeens volledig bewust van hun portretrechten en wat niet.
Ondertussen gaan ze waarschijnlijk vrolijk verder met zichzelf halfnaakt op Facebook zetten..
Verder waren ze erg blij toen we vrijdag begonnen met het optuigen van de Kerstboom! En het zingen van kerstliedjes. Leuke bijkomstigheid is dat mn baas zo'n 'newborn Christian' is. Dat was een van de weinige dagen dat ik echt blij ben dat wij nog sinterklaas vieren, zodat die gekte pas iets later op gang komt.

Gisteren heb ik mezelf getrakteerd op een dagje Wellington. Genieten!
We begonnen met een bus die in plaats van om 05.20 om 06.30 kwam opdagen. Heb ik iemand horen klagen? Nee. Hebben mensen tegen de chauffeur aan lopen zeuren terwijl hij z'n best doet om de vertraging te beperken? Nee.
Oh ja wacht! Ik ben niet in Nederland natuurlijk.

Vervolgens op de ferry gestapt naar Matiu/Somes Island. Dit eiland met dubbele naam (om zowel de Maori als de Europese geschiedenis van het eiland te respecteren) stond vroeger bekend als quarantaine eiland. Allerlei beesten die naar Nieuw Zeeland werden vervoerd werden hier uitgebreid getest en gemonitord. Werden ze gezond verklaard, dan mochten ze daadwerkelijk gaan genieten van Nieuw-Zeeland. Tevens werden mensen met een verdachte achtergrond of denkwijze hier vastgezet tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Sinds de jaren '80 is de overheid druk met het uitroeien van allerlei plagen hier, zoals ratten en muizen. Dit om vele insecten, vogels en gekko's de kans te geven zich hier te vestigen. Ook worden elk jaar nog nieuwe bomen en struiken geplant om het eiland zijn natuurlijke staat terug te geven. Ondanks dat het zo klein is heb je flink wat tijd om hier rond te lopen. Het uitzicht is fantastisch! Heel Wellington ligt aan je voeten en allerlei beestjes komen je voorbij. De gevaarlijkste zijn de meeuwen, die aan het broeden waren. Altijd leuk om iemand schreeuwend van een heuveltje af zien te komen met 3 meeuwen cirkelend boven zn hoofd.
Ook nog een pinguïn en een kakariki (lokale parkiet) gezien. Deze donders zijn alleen te snel voor de camera..

Na het vasteland weer bereikt te hebben was het tijd voor een bezoekje aan het parlement. Deze gratis tour leert je erg veel over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland en het politieke systeem. Vrouwelijke premiers en hooggeplaatste Maori's zijn hier heel normaal, dat is goed om te horen.
Op deze tour mocht je niks bij je hebben en je wordt goed in de gaten gehouden, dus met de veiligheid zit het wel goed. Zo ook met de veiligheid als het op bescherming tegen aardse krachten aankomt. We kregen een rondleiding in de kelder/fundering van het gebouw, waar werd uitgelegd hoe het gebouw is beschermd tegen aardbevingen.

Hierna was het tijd voor souvenirshoppen. Je komt de leukste dingen en mensen tegen in de winkels.
Ook heb ik de Nederlandse traditie in stand gehouden: Heel veel kijken, niet heel veel kopen.
Met een bezoekje aan Te Papa, waar ze wat nieuwe exposities hadden t.o.v. vorige keer kwam deze dag ten einde. Om middernacht weer thuis, helaas weer met een vertraagde bus. Dit keer moesten we op een passagier wachten in Otaki.
Guess what? Iedereen bleef er kalm onder.

Vandaag hoorde ik dat een van mn flatmates een baan heeft in een andere stad en ongeveer gelijktijdig met mij het huis zal verlaten. En er is een vriend van de huiseigenaresse op bezoek. Harry de Gladjakker is het volgens mij. Ik ben blij dat ik een man ben.

En nu zul je misschien denken?
Nog een paar daagjes werken, waarbij ik toch op een flitsend afscheid hoop, en er dan even een week tussenuit. Iets waar ik nu al spijt van heb, want een week is niet eens genoeg om 20% te doen van wat ik wil doen en zien, maar goed.
Des te meer redenen om terug te komen!

Wat is de planning vragen jullie je misschien af? We beginnen met 2 vluchtjes, die me naar Hokitika brengen. Een plaatsnaam waarvan ik denk dat ik hem zelf wel eens per ongeluk een keer bedacht kan hebben. Hier heb ik een halve dag om rond te struinen, waarbij ik waarschijnlijk ff lekker ga uitwaaien op het strand.
Hierna stap ik op de bus naar Fox Glacier, waar, de naam zegt het al, een bezoek aan de gletsjer op het programma staat. Ook Lake Matheson, een groot spiegelmeer waarvandaan je Mt. Cook kan zien staat op de rol.
Vervolgens is het 8 uur in de bus zitten om in Queenstown te komen. In de omgeving Otago zal ik mn laatste dagen op het Zuidereiland slijten. Met als absolute hoogtepunt een bezoek aan Milford Sound, een fjord aan de westkust.
Als ik er geweest ben zal ik er wel wat uitgebreider over vertellen. Ondanks dat mn verslagen het soms impliceren wil ik niet al teveel op een Telegraaf-journalist gaan lijken.

Woensdagochtend (over 10 dagen) staan er 2 vluchtjes op het programma die me dan weer naar Wellington brengen. Hopelijk is er dan nog een tijd voor een bezoekje aan het Reserve Bank Museum, wat mij best interessant lijkt.

Woensdagavond ben ik weer in Palmy, om de laatste avond te slijten met de mensen die inmiddels erg speciaal voor me zijn, mn huisgenoten. Donderdagochtend is het alles regelen als een bezetene, en donderdagmiddag stap ik in de bus naar Wellington Airport.

En dan? En dan is het tijd om een kleine 20000 kilometer af te leggen. Of 12 tijdzones te doorkruisen, of een graadje of 25 verschil. Noem het hoe je het wil noemen, dan kom ik weer naar huis.
Ik weet niet hoe het met de WiFi zit tijdens mn mini-trip. Ik maak er alleen gebruik van als het gratis is. Je bent Nederlander of je bent het niet zeg ik dan maar.
Maar zoals ik al zei, woensdag heb ik nog een nachtje hier in mn eigen kamertje dus dan gooi ik er nog 1 verslagje tegenaan denk ik. Dat wordt heel lang en dan alsnog staat niet alles er in. Als schrale troost kan ik bieden dat ik die vrijdag erop (14 december) weer in het land ben om mijn avonturen met jullie te delen.

Aroha Nui!
Brelfiets

PS. Ik zie dat nu vlak voor het posten van dit verslag mn dagboek 1000 keer bekeken is. Bedankt he!