Milford Sound, and stuff like that..
Blijf op de hoogte en volg Bojan
12 December 2012 | Nieuw Zeeland, Milford Sound
nb. Deze titel kwam tot me na het zien van de volgende video:
http://www.youtube.com/watch?v=gnO75DHfxTA Red Nose Day is echt awesome!
Andere opties waren:
- Wie dit niet leest is gek.
- 1 Kroketje en 1 Oliebol graag.
Maar goed, back to business. Ik ben aardig moe dus ik zal het op sommige punten vrij kort houden ;-)...
De nieuwe flatmate heeft z'n kookkunsten op ons uitgeprobeerd. Man, wat hebben we gelachen! Nadat hij de koekjes had uitgedeeld en wij ze geproefd hadden liep hij nog even terug naar de keuken. Dat gaf ons net genoeg tijd om de koekjes tussen de kussens van de bank te verstoppen. Harder dan menig huisje in de VS dat na een tornado is omgewaaid.
Een paar films en biertjes later bleek dit toch wel een van de beste avonden hier in de flat te zijn geweest.
De dag erna was het tijd voor afscheid op het werk. Altijd leuk om even met z'n allen de hoogtepunten door te nemen; de merkwaardige momenten en de favoriete kids. Sommigen zullen me gaan missen, anderen zullen erg blij zijn en weer anderen moeten leren dat een leeftijdsverschil van 9 jaar toch echt teveel is..
Hiermee zat de stage erop. Dus het was tijd om op reis te gaan! Net na het opstijgen uit Palmy was daar een redelijke aardbeving, van zo'n 5.8. Gelukkig heel diep, maar de flat is er wel wakker van geworden heb ik later gehoord. De overstap in Christchurch duurde welgeteld 16 minuten. Heerlijk die binnenlandse vluchtjes. Ik heb geen politie, security of wat dan ook gezien! In Palmy vonden ze het al raar dat ik 3 kwartier van tevoren aan kwam zetten. Veel te vroeg natuurlijk.
Het vliegtuig dat me naar Hokitika bracht was ongeveer zo lang als een stadsbus en zo breed als een 2-persoonsbed. Hokitika zelf is niet heel veel groter. Gelukkig hadden ze het strand naast de deur, dus de paar uurtjes die ik er door heb moeten brengen verliepen zonder problemen. De bus die me kwam ophalen bracht me naar Fox Glacier een minuscuul plaatsje dat eigenlijk alleen bestaat omdat de Fox Glacier (echt joh?) ernaast ligt.
De volgende dag heb ik een aantal uur op en rond de gletsjer doorgebracht. Supervet! Blauw ijs en ijsspleten waar je zelf bijna inpast. Het levert prachtige plaatjes op, vooral met het regenwoud eromheen. Dit is 1 van de 3 plekken op aarde waar deze combinatie voorkomt. Nadat alle Aziaten 148 foto's hadden gemaakt was het tijd om terug te keren naar Fox.
Hier heb ik ook nog een fiets gehuurd om naar het 'spiegelmeer' Lake Matheson te fietsen. Met mooi weer heb je een fantastische reflectie van Mt.Cook/Aoraki in het meer met prachtige kleurcombinaties. Helaas was het die dag ontzettend bewolkt en waren er niet veel reflecties te bekennen...
Dat werd echter meer dan goedgemaakt door de busrit naar Queenstown. Weer geen Mt. Cook helaas, maar tijdens verschillende stops weer schitterende natuur gezien. Knight's Bay en Thunder Creek zijn daar voorbeelden van. De een is een mooie baai en de ander heeft een mooie waterval. Hiermee kan ik ook zeggen dat de driehoek Wanaka-Queenstown-Milford een van de mooiste gebieden is die ik ooit gezien heb. Bergen, rotsen, rivieren, alles wat bij een oud goudmijn-gebied past. Vooral Wanaka met het meer deed erg tof/relaxed aan. Daar heb ik helaas geen tijd door kunnen brengen.
Niet getreurd, Queenstown heeft zijn eigen meer en zeker ook zijn eigen sfeer. Heel erg jong en levendig doet het aan. Best vreemd, door mn strakke schema heb ik niet veel van het nachtleven kunnen zien, wel kunnen horen helaas. De omgeving is werkelijk awesome!
De eerste avond was het tijd om te eten bij het begrip 'Fergburger.' Heerlijk burger(tje)! Het is maar goed dat ik de friet er niet bijbesteld heb. De teeeering wat was dat ding groot, de BigTasty kan er nog een puntje aan zuigen.
Gisteren was het dan tijd voor Milford Sound. Een fjordengebied aan de westkust van het Zuidereiland. Met de wekker om half 6 hoopte ik toch op een mooie dag.
De stemming werd al gauw paniekerig toen bleek dat de tour de dag ervoor niet door was gegaan, omdat Milford in 1 dag regen voor enkele maanden te verwerken had gekregen. Dit is vooral een probleem bij de tunnel/bouwval waar je doorheen moet om in de andere vallei te komen. Als daar rotsen naar beneden beginnen te komen door wind of regen dan heb je een probleem. Gelukkig leek het vandaag een stuk beter.
Na 2,5 uur kwamen we aan in Te Anau: een leuk dorpje met een leuk meer. Belangrijker is echter dat dit het beslissingspunt voor de hele trip is!
Op de route-informatieborden verscheen het nieuws: Milford Sound Road OPEN (until 6pm,) wat ons ruim genoeg tijd zou geven om ons ding te doen!.
Met enkele bijzondere fotostops onderweg, waaronder Mackay Creek met heel veel lupine-bloemen en Mirror Lakes (nog meer compensatie voor Mt. Cook!) kwamen we rond 1 uur aan in Milford Sound. We mochten bijna gelijk aan boord van ons schip. Na ontvangst van een zeer uitgebreid lunchpakket (half stokbrood gezond, crackers, kaas, 2 koeken, sap, kiwi en een appel) heb ik m'n plekje op het buitendek opgezocht. Omdat onze boot aan de kleine kant was konden we makkelijk overal dichtbij komen. Waaronder een waterval, waarmee de kapitein een leuk grapje uithaalt door er onderdoor te varen. Lachen! Wilde zeehonden die tussen de hoge bergen ergens liggen te chillen, bomen die op de meest onmogelijke plekken groeien en watervallen die van 100 meter hoogte over een heel groot gebied verstuiven. Geweldig. Ik kan beter de foto's het werk laten doen als ik er weer ben.
De terugrit duurde gelukkig maar 4,5 uur en de chauffeur vertelde ons dat dit soort dagen maar 3 a 4 keer per jaar voorkomen. Lucky me! Sowieso als het meer dan 250 dagen per jaar regent..
Vandaag teruggevlogen naar Wellington om nog even langs een leuk plekje te gaan. Het Museum van de 'Reserve Bank.' Met als hoogtepunt een machine die d.m.v. waterhoogtes en sluisjes en schuifjes het meest simpele macro-economische model uitbeeldt. Bedacht door de man aan wie ik een groot deel van mn scriptie heb gewijd, dus voor mij was het zeker interessant!
De bus bracht me weer naar Palmy alwaar ik midden in een afscheidsborreltje zit. Morgen komt er een einde aan 3 maanden Nieuw-Zeeland voor mij. Als het bij jullie 2 uur 's nachts is pak ik de bus naar Wellington Airport om vervolgens via Auckland naar Shanghai te vliegen. Daar stap ik op de KL896 naar Amsterdam die me vrijdag hopelijk weer veilig in Nederland afzet.
Later in de week hebben we nog een nabeschouwing denk ik zo.
Tot gauw!
Brelfiets
PS. 3 maanden is echt een kloteperiode, begin je net in je routine te komen hier, wordt je er weer bruut vandaan gerukt.
Thank You New Zealand, I had a blast!
http://www.youtube.com/watch?v=gnO75DHfxTA Red Nose Day is echt awesome!
Andere opties waren:
- Wie dit niet leest is gek.
- 1 Kroketje en 1 Oliebol graag.
Maar goed, back to business. Ik ben aardig moe dus ik zal het op sommige punten vrij kort houden ;-)...
De nieuwe flatmate heeft z'n kookkunsten op ons uitgeprobeerd. Man, wat hebben we gelachen! Nadat hij de koekjes had uitgedeeld en wij ze geproefd hadden liep hij nog even terug naar de keuken. Dat gaf ons net genoeg tijd om de koekjes tussen de kussens van de bank te verstoppen. Harder dan menig huisje in de VS dat na een tornado is omgewaaid.
Een paar films en biertjes later bleek dit toch wel een van de beste avonden hier in de flat te zijn geweest.
De dag erna was het tijd voor afscheid op het werk. Altijd leuk om even met z'n allen de hoogtepunten door te nemen; de merkwaardige momenten en de favoriete kids. Sommigen zullen me gaan missen, anderen zullen erg blij zijn en weer anderen moeten leren dat een leeftijdsverschil van 9 jaar toch echt teveel is..
Hiermee zat de stage erop. Dus het was tijd om op reis te gaan! Net na het opstijgen uit Palmy was daar een redelijke aardbeving, van zo'n 5.8. Gelukkig heel diep, maar de flat is er wel wakker van geworden heb ik later gehoord. De overstap in Christchurch duurde welgeteld 16 minuten. Heerlijk die binnenlandse vluchtjes. Ik heb geen politie, security of wat dan ook gezien! In Palmy vonden ze het al raar dat ik 3 kwartier van tevoren aan kwam zetten. Veel te vroeg natuurlijk.
Het vliegtuig dat me naar Hokitika bracht was ongeveer zo lang als een stadsbus en zo breed als een 2-persoonsbed. Hokitika zelf is niet heel veel groter. Gelukkig hadden ze het strand naast de deur, dus de paar uurtjes die ik er door heb moeten brengen verliepen zonder problemen. De bus die me kwam ophalen bracht me naar Fox Glacier een minuscuul plaatsje dat eigenlijk alleen bestaat omdat de Fox Glacier (echt joh?) ernaast ligt.
De volgende dag heb ik een aantal uur op en rond de gletsjer doorgebracht. Supervet! Blauw ijs en ijsspleten waar je zelf bijna inpast. Het levert prachtige plaatjes op, vooral met het regenwoud eromheen. Dit is 1 van de 3 plekken op aarde waar deze combinatie voorkomt. Nadat alle Aziaten 148 foto's hadden gemaakt was het tijd om terug te keren naar Fox.
Hier heb ik ook nog een fiets gehuurd om naar het 'spiegelmeer' Lake Matheson te fietsen. Met mooi weer heb je een fantastische reflectie van Mt.Cook/Aoraki in het meer met prachtige kleurcombinaties. Helaas was het die dag ontzettend bewolkt en waren er niet veel reflecties te bekennen...
Dat werd echter meer dan goedgemaakt door de busrit naar Queenstown. Weer geen Mt. Cook helaas, maar tijdens verschillende stops weer schitterende natuur gezien. Knight's Bay en Thunder Creek zijn daar voorbeelden van. De een is een mooie baai en de ander heeft een mooie waterval. Hiermee kan ik ook zeggen dat de driehoek Wanaka-Queenstown-Milford een van de mooiste gebieden is die ik ooit gezien heb. Bergen, rotsen, rivieren, alles wat bij een oud goudmijn-gebied past. Vooral Wanaka met het meer deed erg tof/relaxed aan. Daar heb ik helaas geen tijd door kunnen brengen.
Niet getreurd, Queenstown heeft zijn eigen meer en zeker ook zijn eigen sfeer. Heel erg jong en levendig doet het aan. Best vreemd, door mn strakke schema heb ik niet veel van het nachtleven kunnen zien, wel kunnen horen helaas. De omgeving is werkelijk awesome!
De eerste avond was het tijd om te eten bij het begrip 'Fergburger.' Heerlijk burger(tje)! Het is maar goed dat ik de friet er niet bijbesteld heb. De teeeering wat was dat ding groot, de BigTasty kan er nog een puntje aan zuigen.
Gisteren was het dan tijd voor Milford Sound. Een fjordengebied aan de westkust van het Zuidereiland. Met de wekker om half 6 hoopte ik toch op een mooie dag.
De stemming werd al gauw paniekerig toen bleek dat de tour de dag ervoor niet door was gegaan, omdat Milford in 1 dag regen voor enkele maanden te verwerken had gekregen. Dit is vooral een probleem bij de tunnel/bouwval waar je doorheen moet om in de andere vallei te komen. Als daar rotsen naar beneden beginnen te komen door wind of regen dan heb je een probleem. Gelukkig leek het vandaag een stuk beter.
Na 2,5 uur kwamen we aan in Te Anau: een leuk dorpje met een leuk meer. Belangrijker is echter dat dit het beslissingspunt voor de hele trip is!
Op de route-informatieborden verscheen het nieuws: Milford Sound Road OPEN (until 6pm,) wat ons ruim genoeg tijd zou geven om ons ding te doen!.
Met enkele bijzondere fotostops onderweg, waaronder Mackay Creek met heel veel lupine-bloemen en Mirror Lakes (nog meer compensatie voor Mt. Cook!) kwamen we rond 1 uur aan in Milford Sound. We mochten bijna gelijk aan boord van ons schip. Na ontvangst van een zeer uitgebreid lunchpakket (half stokbrood gezond, crackers, kaas, 2 koeken, sap, kiwi en een appel) heb ik m'n plekje op het buitendek opgezocht. Omdat onze boot aan de kleine kant was konden we makkelijk overal dichtbij komen. Waaronder een waterval, waarmee de kapitein een leuk grapje uithaalt door er onderdoor te varen. Lachen! Wilde zeehonden die tussen de hoge bergen ergens liggen te chillen, bomen die op de meest onmogelijke plekken groeien en watervallen die van 100 meter hoogte over een heel groot gebied verstuiven. Geweldig. Ik kan beter de foto's het werk laten doen als ik er weer ben.
De terugrit duurde gelukkig maar 4,5 uur en de chauffeur vertelde ons dat dit soort dagen maar 3 a 4 keer per jaar voorkomen. Lucky me! Sowieso als het meer dan 250 dagen per jaar regent..
Vandaag teruggevlogen naar Wellington om nog even langs een leuk plekje te gaan. Het Museum van de 'Reserve Bank.' Met als hoogtepunt een machine die d.m.v. waterhoogtes en sluisjes en schuifjes het meest simpele macro-economische model uitbeeldt. Bedacht door de man aan wie ik een groot deel van mn scriptie heb gewijd, dus voor mij was het zeker interessant!
De bus bracht me weer naar Palmy alwaar ik midden in een afscheidsborreltje zit. Morgen komt er een einde aan 3 maanden Nieuw-Zeeland voor mij. Als het bij jullie 2 uur 's nachts is pak ik de bus naar Wellington Airport om vervolgens via Auckland naar Shanghai te vliegen. Daar stap ik op de KL896 naar Amsterdam die me vrijdag hopelijk weer veilig in Nederland afzet.
Later in de week hebben we nog een nabeschouwing denk ik zo.
Tot gauw!
Brelfiets
PS. 3 maanden is echt een kloteperiode, begin je net in je routine te komen hier, wordt je er weer bruut vandaan gerukt.
Thank You New Zealand, I had a blast!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
