The name is Lag.... Jet Lag

Disclaimer: Dit verslag is later geüpload dan dat het geschreven is.
Vandaag is het Zondag, dus Gisteren in het verhaal is Zaterdag. Ook hoeft zometeen niet echt zometeen te zijn maar kan het zijn dat dat moment reeds voorbij is.


Dag kinders!

Zoals beloofd een update vanuit het bewolkte Palmerston North. Eindelijk een beetje kunnen slapen, want in het vliegtuig is dat geen succes. Ondanks het feit dat je dankzij een heerlijke upgrade de meeste ruimte ooit hebt.. In Hong Kong was geen bami en hier heb ik nog geen schapen gezien. Dus alle cliches kunnen het raam uit. Alles liep verder op rolletjes, niet alleen Schiphol is een heerlijke luchthaven.
Ga ik nog wat vragen aan de stewardess en terwijl ze mn paspoort ziet begint ze opeens Nederlands tegen me te praten! Ze ging hier ooit heen om te backpacken, maar dat is een beetje uitgelopen.
In Auckland door de beroemde controle (Border Security: Veronica.) Alleen was hier niet zo veel van te merken. Het enige wat ik dan ook met me meedraag is een goed humeur.

Als ik straks weer in Nederland ben, weet ik trouwens niet of ik ooit nog naar de bioscoop hoef te gaan, denk dat ik in de lucht ongeveer 367 films heb gezien.

Gisteren was ik om 1 uur dan eindelijk hier, met een warm Maori-welcome. Om het helemaal compleet te maken studeert hier ook nog een Nederlander en we kennen ook nog is dezelfde mensen. Het klonk voor mij al een beetje onmogelijk, dus ik vind het niet erg als jullie het niet geloven.

Dan moet je natuurlijk wakker blijven, anders weet je straks helemaal niet meer wie je bent en hoe laat het is. Gelukkig was er net een AIESEC meeting bezig dus ik mocht meteen aanschuiven. Een ideale plek om nieuwe mensen te ontmoeten. Volgend jaar kan ik ook meteen in het bestuur heb ik het idee, was een erg leerzame bedoeling. Helaas zat er nog een Duitser (ik verzin het niet) in de kamer die voor mij bestemd was. Gelukkig wonen hier echt de liefste mensen ooit en met wat hulp stond er binnen de kortste keren een logeerkamer met eigen badkamer voor me klaar.

Hierna gingen we weer terug naar het centrum om met zn allen te eten.
-- Nieuw Zeeland: Als ik per ongeluk iemand aanstoot, dan zegt die persoon sorry. --
-- Nederland: WAJOOO WAT DOE JIJ BLIJF VAN ME AF GEEP! --
Ik kan me wel voorstellen waarom dit de 'friendly nation' wordt genoemd.

Ondanks dat de All Blacks vervolgens een belangrijke wedstrijd tegen de Springboks speelden (die ze overigens gewonnen hebben,) besloot mijn systeem om er mee op te houden. Na 40 uur wakker geweest te zijn met 2 dutjes van een uur kan ik dat ook wel begrijpen. Onder de wol gekropen en 13 uur later ging het licht weer aan. Met een heerlijk ontbijtje achter de kiezen is het zometeen tijd om naar het appartement te gaan dat de komende 12 weken mijn thuis zal zijn. Ik ben benieuwd wat het is en dan is het zaak om ff naar de supermarkt te gaan, zodat ik niet sterf de komende dagen.

Morgen is het tijd voor de eerste stagedag, spannond! (ja die o staat daar bewust)