Palmy, the Rainy City?

Gegroet!

Op het moment van schrijven bevind ik mij in mijn eigen kamertje in Palmerston North. Een maand geleden was ik op dit tijdstip net vertrokken uit Hong Kong onderweg hierheen. En over 2 maanden en 7 uurtjes hoop ik weer veilig op Schiphol te landen. Kortom, sinds vertrek uit Nederland heb ik alweer ruim 1/3e van de reis gehad.
Man, man, man wat gaat de tijd toch snel.
Ze zeggen dat dat meestal zo is als je het naar je zin hebt, dus dat zal dan wel goed zitten.

Maar goed, terug naar de afgelopen week.
Ondanks dat het weer een week van lange dagen was, ging de tijd toch wel heel snel. Maandag en dinsdag waren zonder bijzondere gebeurtenissen. Woensdag hadden we een kookwedstrijd op het werk, waarbij de supervisors (waaronder ik dus) mochten jureren. Het spuugbakje (a la wijnproeven) zat na 13 cakejes erg vol, maar er zat wel wat lekkers tussen..

– Overigens, tijdens deze vakantieweken strijden de kinderen in 3 groepen voor een hoofdprijs. Ik heb de blauwe groep toebedeeld gekregen.–

Donderdag waren er allerlei survivalactiviteiten in het bos, die wij natuurlijk glansrijk gewonnen hebben. Hiermee hebben we ook de eindoverwinning binnengesleept. Trotse Bojan natuurlijk!
's Avonds moest er even uitgerust worden van de kinders; wat is daar beter voor dan een bezoek aan de pub? De finale van battle of the bands was die avond, waarbij verschillende (lokale) bandjes het tegen elkaar opnemen. De muziekstijl is vrij te kiezen, wat ook wel bleek aan de verschillen die ik opmerkte. Hard-rock, tot Westlife-semi-gay-popmuziek. De winnaar heb ik me door anderen laten vertellen, want de volgende dag moest er weer vroeg begonnen worden.

Vrijdag mochten de kinderen uitrusten van het competitieve gedeelte. Er waren springkussens en 'obstacle courses' geregeld. Waar ik niet op gerekend had is dat iedereen het tegen de supervisors wilde opnemen, dus aan het einde ben je dan toch wel kapot. Vrijdagavond in stijl geëindigd met een filmklassieker: Jurassic Park. Best veel realisme voor de nineties moet ik zeggen.

Vervolgens breekt de zaterdag aan, maar van uitslapen is geen sprake. Om 7 uur gaat de wekker, om Bosnië aan te moedigen. Zelfs een aantal van mn flatmates hadden de moeite genomen om op te staan om te kijken waar ik mn bed voor uitkwam. Niets dan lof hiervoor, wat een helden!
Hierna nog maar ff naar bed gegaan en een samenvatting van het Nederlands elftal gevonden. Vervolgens de zaterdag gebruikt waarvoor hij bedoeld is: boodschappen doen. Ik kan weer een weekje vooruit! De avond is niet echt je van het qua uitgaan op zaterdag dus de nodige films, series en andere gezelligheid. Ik heb volgens mij al 3 weken geen pilsie meer op..

Vandaag is het zondag en die is er om bij te slapen en wat hard te lopen, niet echt enorm enerverend. Volgend weekend komt daar verandering in. Maandag de 22e is het de dag van de arbeid hier, dus heb ik een weekend van 3 dagen! Met een stel Duitsers ga ik (gelukkig niet op de fiets! En mn iPod laat ik ook maar thuis) naar Taupo en Rotorua. Als ik het goed heb betekent dat een hoop water, bronnen, Maori-tradities en hopelijk ook kiwi's! Feel free to google it, volgende week een ooggetuigenverslag..


En dan nu even over de wekelijkse wedstrijd NL-NZ. Het weer is deze keer aan de beurt. Zaterdag heb ik de 200meter sprint verloren van Moeder Natuur: ze besloot de kraan open te zetten zonder enige waarschuwing. Zeik-, maar dan ook zeiknat was ik. De ene dag is het hier prachtig weer, 19 graden met een licht briesje. De dag erna breekt de hel los, met windkracht 1Miljard, 9 graden en een boel regen waar je bang van wordt. Nederland is natuurlijk niet veel beter, of het ligt aan de mensen, die daar veel meer klagen. Ik denk dat ik het maar op een gelijkspel houd, waarmee de tussenstand 3-2 in het voordeel van Nederland wordt.
Dankzij het weer hier snap ik het begrip 'shower' wel veel beter. Dat buitje duurde slechts 5 minuten....

Volgende week loopt het verslag een dagje vertraging op, aangezien ik maandag pas weer terugkom van de trip.

We houden contact!
Brelfiets